Mondial Movers
Eduard Strang Verhuizingen
Bel ons: +31(0)73 656 33 00
  • Home
    • Erkende Verhuizers
    • Over ons / Referenties
  • Binnenland
    • Binnenland
    • Den Bosch
    • Eindhoven
    • Tilburg
    • Vught
    • Zaltbommel
    • Sint-Michielsgestel
    • Antiek en kunst
    • Kleine verhuizingen
    • Seniorenverhuizing
    • Nieuwbouwprojecten
  • Buitenland
    • Buitenland
    • Internationaal verhuisbedrijf
    • Zwitserland
    • Frankrijk
    • Spanje
    • Portugal
    • Italië
    • USA
    • Canada
    • Verhuizen naar Australië
    • Nieuw-Zeeland
    • Naar Nederland verhuizen
    • Remigratie Service
    • Overzee verhuizingen
    • Verhuizen binnen Europa
    • Rittenoverzicht Europa
  • Erfenis verhuizen
    • Erfenis verhuizen
    • Erfenis uit het buitenland
  • Opslag
    • Opslag
    • Archiefopslag
  • Bedrijfsverhuizingen
    • Bedrijfsverhuizingen
    • Zakelijke opslag
  • Blog
    • Blog
    • Eduard Strang Krant
  • Wiki Strang
    • Wiki Strang
    • Inpakinstructies
    • Verhuisrecept
    • Verhuischecklist
  • Contact
    • Contact
    • Videotaxatie
    • Adres / routebeschrijving
    • Vacatures
  • Verhuisofferte

Eduard Strang Verhuizingen

Strang.nl / Blog / Italie

Column Italië: L’amore per l’Italia

Geert van Leeuwen column Italie Strang verhuizingen (2)

Deze column is geschreven door Geert van Leeuwen (castelrinaldi@gmail.com). Reisgidsschrijver, Italiëkenner en jarenlang redacteur van de ANWB-reisgidsen. Hij werkt tegenwoordig zelfstandig als schrijver, vertaler en redacteur.

Een vriend van ons uit de buurt van Milaan woont sinds een aantal jaren in Umbrië. Op de vraag waarom hij uiteindelijk voor die regio had gekozen, antwoordde hij: ‘Omdat alles er nog is zoals 50 jaar geleden en het me doet denken aan mijn jeugd.’ Nu is dat wat overdreven, hoewel het leven hier op het platteland af en toe wel iets wegheeft van zo’n oude Italiaanse zwart-witfilm. Zeker als je je fantasie de vrije loop laat, liggen zulke zwart-witbeelden voor het oprapen. Pietro linari verhuizen naar italie eduard strangZoals het verhaal van mijn oude buurman Pietro (hij ruste in vrede) over hoe hij aan het eind van de Tweede Wereldoorlog op de fiets naar Rome reed om meel te gaan halen. Dan zie je toch meteen van die Vittorio de Sica-achtige scènes voor je: een jongen van het platteland, zich omhoog zwoegend tegen de heuvels op een zware fiets, langs de weg een van huis meegekregen frittata (omelet) opetend met zijn fiets in de berm, of vol verbazing rondkijkend in de grote stad. Twee jaar later wint Pietro Lanari vóór Bartali en Coppi de Giro d’Italia.  Dankzij de ijzeren conditie en beenspieren die hij had opgedaan door zijn fietstochtjes naar Rome en terug. Dit laatste verzin ik er nu ter plekke bij, maar je ziet het toch zo voor je in zo’n film.

Ik loop naar ons dorpje en tref op het pleintje vóór de poort Costanzo, die me samenzweerderig glimlachend meewenkt naar zijn cantina even van het pleintje af. Daar hangen hammen en worsten aan het plafond en staat het vol met werktuigen voor op het land. En er staat een groot wijnvat met een paar glazen erop. Costanzo pakt een lap, veegt een glas schoon, houdt het onder het kraantje onder aan het vat en tapt een eerste glas vol. Voor mij. En een tweede voor hemzelf. Salute, proost. Later komen we er achter dat Costanzo zeer regelmatig de cantina induikt voor een glaasje. Op een zondag vinden we hem versuft naast zijn Vespa in een greppel vlak bij ons nieuwe huis. We helpen hem overeind, hij ziet er weliswaar een tikje verfomfaaid uit maar mankeert gelukkig niets. Ik vis de scooter uit de greppel, hij trapt het spatbord aan de voorkant recht, stapt op, bedankt ons, start en rijdt weg. Daarna hebben we hem even niet gezien; zijn Rosa merkte natuurlijk dat hij te diep in het glaasje had gekeken en dat betekende huisarrest.
Dit zijn zo’n beetje de spannendste dingen die in ons dorpje gebeuren, maar echt … je waant je af en toe in een film.

 

Door Geert van Leeuwen | castelrinaldi@gmail.com
Voor Eduard Strang Verhuizingen | Den Bosch

Lees alle columns op onze Blog-pagina of ga direct naar de Italië-Blog

Column Italië: Verhuizen met toch wel een beetje stress

Geert van Leeuwen column Italie Strang verhuizingen (2)

Deze column is geschreven door Geert van Leeuwen (castelrinaldi@gmail.com). Reisgidsschrijver, Italiëkenner en jarenlang redacteur van de ANWB-reisgidsen. Hij werkt tegenwoordig zelfstandig als schrijver, vertaler en redacteur.

Het is begin januari, de feestdagen zijn voorbij en wij voelen ons onrustig. Want hoewel de dag waarop Strang met onze in Vught opgeslagen inboedel zal arriveren steeds dichterbij komt (half december is definitief afgesproken 5 februari) is ons nieuwe huis nog steeds niet bewoonbaar. Daar komt bij dat op 25 januari de huur van ons appartement afloopt, dus als het een beetje verkeerd loopt zijn we vanaf dan dakloos. Het probleem is niet zozeer dat er nog heel veel aan het huis moet gebeuren, maar meer om de Italianen zover te krijgen dat ze aan het werk gaan. Dat kost heel veel moeite en lukt pas als we gaan dreigen met een advocaat en een eis tot schadevergoeding.
Uiteindelijk kunnen we 28 januari in het nieuwe huis (de verhuurder maakt er gelukkig geen probleem van dat we drie dagen langer in het appartement blijven). Het is de eerste week even behelpen met de weinige spullen die we hebben, maar dan arriveert Strang. Omdat we er steeds van zijn uitgegaan dat het niet zal lukken met de verhuiswagen over het smalle (en door de vele regen modderige) weggetje bij ons huis te komen, hebben we hulptroepen geregeld met een kleinere vrachtwagen waarin onze spullen kunnen worden overgeladen. Dat loopt trouwens op het laatst nog bijna mis. De dag voordat de verhuizers komen ga ik nog even langs bij meneer Valentini (met wie een paar dagen eerder alles duidelijk was afgesproken) en die reageert ongeveer zo: ‘O, was dat op woensdagochtend? Maar ik kan pas ‘s middags.’ Maar Hennie en Ed blijken topverhuizers. Gecoacht door Ed speelt Hennie het klaar de verhuiswagen tot bij ons huis te rijden. Fantastisch, want wij zagen ontzettend op tegen het moeten overladen van de spullen, met alle risico’s op beschadiging. De verhuiswagen is in iets meer dan anderhalf uur leeg. Als Hennie en Ed zijn vertrokken beseffen we: nu zijn al onze spullen hier. We zijn blij en opgelucht en ik laat Strang weten dat ze wat ons betreft het beste verhuisbedrijf ter wereld zijn.
Ons huis is nu dus eindelijk bewoonbaar, maar dat is jammer genoeg iets anders dan af, want er moet de komende tijd nog wel het een en ander aan gebeuren. We troosten ons echter met de gedachte dat we het ergste nu wel achter de rug hebben. Het is nog maar een week geleden dat na onze eerste nacht in het nieuwe huis de zon ‘s ochtends vroeg over onze olijfbomen op het minidorpje Castelrinaldi viel. Het was gewoon een schilderij en op zo’n moment besef je dat alleen al het hier kunnen genieten van het landschap en de natuur je tot een rijk mens maken.

Verhuizen naar Umbrie Italie met Strang verhuizingen

Lees alle columns op onze Blog-pagina of ga direct naar de Italië-Blog

Column Italië: La vita è bella, maar niet altijd

Geert van Leeuwen

Deze column is geschreven door Geert van Leeuwen (castelrinaldi@gmail.com). Reisgidsschrijver, Italiëkenner en jarenlang redacteur van de ANWB-reisgidsen. Hij werkt tegenwoordig zelfstandig als schrijver, vertaler en redacteur.

De eerste nacht in ons huurappartement in Umbrië. Onrustig slapen, wakker schrikken en niet onmiddellijk weten waar je bent. Blij als het ‘s ochtends licht wordt en je kunt opstaan. De luiken in de woonkamer open en binnen stroomt overvloedig zonlicht. Het wordt een prachtige dag. En het uitzicht vanuit dit venster is werkelijk fenomenaal. Groene, beboste heuvels met verspreid staande huizen tegen de machtige achtergrond van de Monti Martani, een langerekte heuvelrug waarvan de met antennes gekroonde top van de Monte Martano bijna 1100 m boven de zeespiegel ligt.

Die maandagochtend begon ons nieuwe leven in Italië. Met sindsdien hoogte- en dieptepunten. Om maar met de laatste te beginnen. Denken dat je als EU-ingezetene gemakkelijk naar een andere EU-lidstaat kunt verhuizen (er was toch zoiets als vrije vestiging) is een sprookje. Inschrijven als ingezetene hier in Italië, het regelen van een ziektekostenverzekering, naar het belastingkantoor voor een verklaring van fiscaal ingezetenenschap (zodat je niet én in Nederland én in Italië belasting betaalt) kost ons vele ochtenden, maar goed, we krijgen het uiteindelijk voor elkaar.

olijven plukken 2Gelukkig staan daar leuke dingen tegenover. Goed werkend internet en een Italiaanse mobiel zijn binnen 24 uur geregeld. En de eerste twee weken (eind oktober, begin november) is het nog genieten van heerlijk nazomerweer. We rijden op een gegeven moment langs een, weliswaar in de zon hangende, buitenthermometer die maar liefst 26 graden aangeeft. En in dit prachtige weer besluiten we halverwege de tweede week onze olijven te gaan plukken. Ik bel Santina (zie mijn eerste column) om twee canestrelli (mandjes) te lenen en we gaan. Het is onze eerste keer, we gaan het gewoon proberen. Een vriendin heeft het voorgedaan. Je moet met je handen de olijven van de tak rissen, zoals rode bessen van het steeltje. We hangen de mandjes om, trekken tuinhandschoenen aan en beginnen. En het gaat goed. Als het meezit vallen de olijven zo in het mandje en ieder keer als dat vol is legen we het in een zak. Helemaal geen slecht werk, dat olijven plukken. Het is gewoon blik op oneindig en goed opletten of je de boom helemaal leegplukt. De boompjes zijn nog jong, maar er komt toch ruim 50 kilo af. We doen ze uiteindelijk in twee plastic manden en dan is het op naar de frantoio (olijfmolen), waar onze 50 kilo goed blijkt voor 6,5 liter van de allerbeste olijfolie. ‘s Avonds, bij bruschette met onze eerste eigen olie en een glas wijn is er maar één conclusie mogelijk: la vita è bella.

Lees alle columns op onze Blog-pagina of ga direct naar de Italië-Blog

Column Italië: Finalmente! Andiamo in Italia

Geert van Leeuwen

Deze column is geschreven door Geert van Leeuwen (castelrinaldi@gmail.com). Reisgidsschrijver, Italiëkenner en jarenlang redacteur van de ANWB-reisgidsen. Hij werkt tegenwoordig zelfstandig als schrijver, vertaler en redacteur.

 Onze voorlaatste avond in Nederland. Het huis, dat al weken gezelligheid ontbeert door de stapels verhuisdozen, is nu ook niet meer echt leefbaar doordat bijna alles is ingepakt. Koken kunnen we niet meer en omdat we vanavond toch nog langs het café moeten waar we zondag afscheid hebben genomen van iedereen besluiten we daarvoor maar een hapje te gaan eten bij een restaurant vlakbij.

Heerlijk, even een avondje ontspanning te midden van alle hectiek. Het eten is lekker, de fles wijn erbij smaakt prima en na het eten lopen we nog nagenietend naar het café, waar we de rekening van zondag nog moeten voldoen. Zo’n echt Nederlands bruin café, met wat stamgasten aan de bar, een sympathieke uitbater en een lekker versgetapt biertje. Dat hebben we straks niet meer. Gaan we dat niet missen? Net als zo’n druilerige Nederlandse herfstavond met vallende bladeren als we naar huis lopen door donkere straten en langs felverlichte huizen waar je zo naar binnen kunt kijken.

buin cafe

Het leeghalen van het huis door de verhuizers de volgende ochtend loopt gesmeerd. In drieënhalf uur zijn de jongens klaar. Nu is het huis pas echt akelig leeg. Toch moeten we er nog een nacht doorbrengen, want morgenochtend komt eerst de verhuurder de boel inspecteren en pas dan is het auto inladen en vertrekken. Het lijkt op kamperen met twee van de buren geleende stoeltjes, een oud tuintafeltje en op de slaapkamer een matras op de grond. Zo’n leeg huis is toch ineens niet meer jouw huis en we zijn dan ook blij als de volgende dag alles is afgehandeld, de auto is ingeladen en we kunnen vertrekken. Het voelt zelfs als een opluchting om na alle drukte van de afgelopen maanden te beginnen aan de reis naar Umbrië. Dat geldt iets minder voor de twee poezen achter ons, die helemaal niet van autoritjes gediend zijn en er duidelijk aan moeten wennen dat we dit keer iets verder weg gaan dan naar de dierenarts of het dierenpension. Maar al met al verloopt de reis naar Umbrië prima. We overnachten twee keer, de eerste nacht in Luxemburg, de tweede bij Piacenza. En dan, zondagmiddag om 4 uur, draaien we het onverharde weggetje in naar ons tijdelijke onderkomen in San Fidenzio, ongeveer twee kilometer van de plek waar ons nieuwe huis staat. Ons leven in Italië kan beginnen.

Column Italië: Verhuizen zonder stress (2)

Geert van LeeuwenDeze column is geschreven door Geert van Leeuwen (castelrinaldi@gmail.com). Reisgidsschrijver,
Italiëkenner en jarenlang redacteur van de ANWB-reisgidsen. Hij werkt tegenwoordig zelfstandig als
schrijver, vertaler en redacteur. … » Lees meer

Column Italië: Verhuizen zonder stress (1)

Geert van LeeuwenDeze column is geschreven door Geert van Leeuwen (castelrinaldi@gmail.com). Reisgidsschrijver,
Italiëkenner en jarenlang redacteur van de ANWB-reisgidsen. Hij werkt tegenwoordig zelfstandig als
schrijver, vertaler en redacteur. … » Lees meer

Column Italië: Italiaanse wijn-spijservaring

image (9)Deze column is geschreven door Hans Schers. Beëdigd Informaticadeskundige en Registervinoloog/wijnmaker met ruim 35 jaar ervaring (in informatica én wijnen).

Italiaanse wijn-spijservaring

Dat Italianen weg zijn van eten en daar veel van weten is een bekend gegeven, voor excuise gerechten kun je de doorsnee Italiaan ‘s nachts wakker maken. Maar voor wijn-spijscombinaties ligt dit toch enigszins genuanceerder , hetgeen ik mocht ervaren bij het laatste bezoek met mijn vrouw aan Zuid-Toscane.

Diner

Bij het diner in het restaurant van hotel waar wij verbleven was er na het hoofdgerecht nog een derde over van een fles Vino Nobile de Montepulciano. De vierde gang bestond uit een heel stuk Pecorinokaas, dat door de ober op een bord werd geserveerd. Mijn vraag aan de ober naar aanleiding de bijna hagelwitte kaas: “Past deze wijn wel goed bij de kaas?”. Hierop antwoordde hij: “Pecorino en Vino Nobile is een perfecte combinatie!”, hetgeen door mij met enige twijfel werd begroet. Vervolgens nam ik de proef op de som. Ik sneed een klein blokje van de Pecorino en nam dit tot me. Subiet daar achteraan werd een kleine slok Vino Nobile naar binnen gegoten. Exact hetgeen ik al verwachtte gebeurde. De smaak van de kaas werd helemaal weggevaagd door de veel te zware wijn, dus niets mooie wijn-spijscombinatie. Na deze ervaring verzocht ik de ober een glas witte huiswijn (Chardonnay uit Cortona) te schenken. Deze wijn paste wonderwel heel goed bij de jonge Pecorino kaas, echter de ober bleef bij zijn standpunt: dat Vino Nobile en Pecorino een perfect combinatie is. De ober benadrukte dit nogmaals bij het verlaten van de dinerzaal en wenste ons een plezierige avond.

Echter ‘s morgens bij benedenkomst in de hal werd ik aangesproken door een collega van de ober die op de hoogte was gesteld omtrent onze wijn-spijservaring. Hij beaamde mijn stellingen: dat een oude Pecorino heel goed past bij een Vino Nobile en dat bij een jonge Pecorino een witte wijn perfect kan passen.

Niet altijd correct

Echter wat schetste mijn verbazing, toen wij in het vroege middaguur werden uitgenodigd door de hotelmanager om een heel mooi dessert met dito rode dessertwijn tot ons te nemen op hun kosten. Kortom hieruit blijkt dat ook in Italië niet alle wijn-spijscombinaties van een hoog niveau zijn en de vermeende expert(ober) het ook wel eens mis kan hebben.

www.karakterwijn.nl 

Verhuisofferte aanvragen

Wilt u een gerichte offerte? Vul dan het uitgebreide offerteformulier in of bel naar +31(0)73 656 33 00Het logo van Erkende Verhuizers

Binnenland

  • Particuliere verhuizingen
  • Verhuisbedrijf in Den Bosch
  • Opslag / Inboedel
  • Archiefopslag en Archiefbeheer
  • Bedrijf & Overheid
  • Antiek en kunst
  • Kleine verhuizingen
  • Seniorenverhuizingen
  • Verhuisbedrijf in…
  • Vught
  • Over ons / Referenties
  • Algemene voorwaarden en condities

Buitenland

  • Particuliere verhuizingen buitenland
  • Verhuizen overzeese bestemmingen
  • Verhuizen naar de USA
  • Verhuizen binnen Europa
  • Verhuizen naar Zwitserland
  • verhuizen naar Australië
  • Rittenoverzicht Europa
  • Verhuizen naar Italië
  • Verhuizen naar Frankrijk
  • Verhuizen naar Spanje
  • Naar Nederland verhuizen

Nieuwsbrief inschrijving

Schrijf u in voor onze nieuwsbrief!

Over Strang

Hoe prettig kan het zijn om in de stress van een verhuizing terug te kunnen vallen op  betrouwbaarheid en vakkundigheid? Zonder direct op te willen scheppen, durven we te zeggen dat wij dat imago in de loop van de tijd hebben opgebouwd.

Trotste partner van Het Noordbrabants Museum

Strang verhuizingen is trotse partner van het Noordbrabants Museum, gevestigd in Den Bosch, en levert hierbij een bijdrage aan het cultureel erfgoed van Nederland.

Deel via social media

Share on Facebook
Facebook
Tweet about this on Twitter
Twitter
Share on LinkedIn
Linkedin

Copyright © 1881 - 2017 Eduard Strang Verhuizingen, Vught (onder Den Bosch) - Sitemap. All Rights Reserved -                                                                                              Realisatie Vsee Search Marketing