Deze column is geschreven door Marlies van Hout. Samen met mijn man Wim werk ik vanuit onze Nabestaandenpraktijk. Hij als financieel expert en ikzelf als coach. Het doel van onze praktijk is om mensen bewust te maken van het belang en de mogelijkheden om al bij leven een nalatenschap goed te regelen. Wij kunnen daarbij ondersteuning bieden. Uiteraard kunnen we ook na een overlijden helpen met het regelen van financiële en administratieve zaken .

Column NAlaten of NALATEN?

De laatste tijd dacht hij steeds vaker aan zijn overleden tante. De tante van wie hij een prachtige antieke kast had mogen erven. Kwam het omdat hij zelf ouder werd? Of omdat zijn omgeving hem vertelde dat het beter was om zijn zaken te regelen nu hij nog goed gezond was ? Het antwoord wist hij niet. Maar het verhaal van zijn tante zette hem er wel toe aan om professionele ondersteuning te zoeken, en ervoor te zorgen dat zijn laatste wil ter zijner tijd daadwerkelijk zou worden uitgevoerd.

Ze gaf ongevraagd en vooral ook ongezouten haar mening

Tante was de oudste dochter van een groot gezin. Toen haar moeder op jeugdige leeftijd overleed nam zij, als vanzelfsprekend, de zorgtaken over. Zij zorgde voor haar vader en haar broers en zussen. Toen diezelfde broers en zussen volwassen waren, trouwden, op zichzelf gingen wonen en gezinnen stichtten, toen bleef zij, opnieuw alsof dat vanzelfsprekend was, voor haar vader zorgen. Zij verleende mantelzorg, lang voordat dit woord in een woordenboek te vinden was. Haar vader werd heel oud en toen zijn leven eindigde leek het alsof er ook een beetje een einde aan haar leven kwam. Het was niet meer leuk. In de loop der jaren was de grote liefde niet op haar weg gekomen.

Ze was niet getrouwd, had geen kinderen. En nu was ze alleen en voelde zich eenzaam. Ze was verbitterd en ongemakkelijk geworden. Haar wil was wet, ze duldde geen enkele inspraak en al zeker geen tegenspraak. Enkel haar oudste broer mocht haar helpen met de administratie, maar ook hij mocht zeker zijn eigen mening niet geven. In zijn keurige handschrift hield hij het kasboek voor haar bij. Contant geld werd naar de bank gebracht en daar bijgeschreven op een spaarbankboekje. Geen pincodes, IBAN nummer of internet bankieren. Boekhouden zoals geleerd was op de Handelsavondschool. Belasting werd ook in die tijd niet leuker gemaakt en gemakkelijker hoefde niet eens, het was al niet moeilijk. Op familiefeestjes zat tante met een strak mondje kritisch rond te kijken en ze gaf ongevraagd en vooral ook ongezouten haar mening. Niet verwonderlijk dat steeds meer familieleden volledig afstand van haar namen. Op heel hoge leeftijd werd ze ernstig ziek en ze overleed korte tijd later. Tante had tijdens haar leven heel wat antieke spullen verzameld, mooie en waardevolle spullen. En haar bankrekening mocht er ook zijn.

Oud schriftje met aantekeningen en dikke doorhalingen

Haar oudste broer leefde nog en wist van haar “testament”, een beduimeld schriftje waarin de namen van al haar neven en nichten genoteerd waren. Achter elke naam was iets geschreven, een antiquiteit, een datum. Maar bij diegenen met wie ze in onmin was geraakt was alles met dikke strepen doorgehaald. Soms was er zelfs een vermelding van de oorzaak van het ongemak. Het betreffende artikel was doorgeschoven naar een ander familielid. Hoewel het schriftje geen enkele rechtsgeldigheid had was de familie het met elkaar eens dat, uit respect voor tante, de door haar vastgelegde wensen uitgevoerd zouden worden.  Maar waar het haar financiën betrof trad uiteraard de wettelijke regeling in werking. Elk familielid kreeg datgene dat hem of haar wettelijk toekwam. Fijn en vaak onverwacht voor degene die het betrof. Maar of dit echt de laatste wil van tante was?

Contactgegevens:  www.nabestaandenpraktijk.nl  | 073-5530094