Column Italië: Finalmente! Andiamo in Italia
Deze column is geschreven door Geert van Leeuwen (castelrinaldi@gmail.com). Reisgidsschrijver, Italiëkenner en jarenlang redacteur van de ANWB-reisgidsen. Hij werkt tegenwoordig zelfstandig als schrijver, vertaler en redacteur.
Onze voorlaatste avond in Nederland. Het huis, dat al weken gezelligheid ontbeert door de stapels verhuisdozen, is nu ook niet meer echt leefbaar doordat bijna alles is ingepakt. Koken kunnen we niet meer en omdat we vanavond toch nog langs het café moeten waar we zondag afscheid hebben genomen van iedereen besluiten we daarvoor maar een hapje te gaan eten bij een restaurant vlakbij.
Heerlijk, even een avondje ontspanning te midden van alle hectiek. Het eten is lekker, de fles wijn erbij smaakt prima en na het eten lopen we nog nagenietend naar het café, waar we de rekening van zondag nog moeten voldoen. Zo’n echt Nederlands bruin café, met wat stamgasten aan de bar, een sympathieke uitbater en een lekker versgetapt biertje. Dat hebben we straks niet meer. Gaan we dat niet missen? Net als zo’n druilerige Nederlandse herfstavond met vallende bladeren als we naar huis lopen door donkere straten en langs felverlichte huizen waar je zo naar binnen kunt kijken.
Het leeghalen van het huis door de verhuizers de volgende ochtend loopt gesmeerd. In drieënhalf uur zijn de jongens klaar. Nu is het huis pas echt akelig leeg. Toch moeten we er nog een nacht doorbrengen, want morgenochtend komt eerst de verhuurder de boel inspecteren en pas dan is het auto inladen en vertrekken. Het lijkt op kamperen met twee van de buren geleende stoeltjes, een oud tuintafeltje en op de slaapkamer een matras op de grond. Zo’n leeg huis is toch ineens niet meer jouw huis en we zijn dan ook blij als de volgende dag alles is afgehandeld, de auto is ingeladen en we kunnen vertrekken. Het voelt zelfs als een opluchting om na alle drukte van de afgelopen maanden te beginnen aan de reis naar Umbrië. Dat geldt iets minder voor de twee poezen achter ons, die helemaal niet van autoritjes gediend zijn en er duidelijk aan moeten wennen dat we dit keer iets verder weg gaan dan naar de dierenarts of het dierenpension. Maar al met al verloopt de reis naar Umbrië prima. We overnachten twee keer, de eerste nacht in Luxemburg, de tweede bij Piacenza. En dan, zondagmiddag om 4 uur, draaien we het onverharde weggetje in naar ons tijdelijke onderkomen in San Fidenzio, ongeveer twee kilometer van de plek waar ons nieuwe huis staat. Ons leven in Italië kan beginnen.