Column Frankrijk: Lentekriebels
Lennard Maas was tijdens zijn werkzame leven internationaal marketing adviseur. Zijn vrije tijd bracht hij in Frankrijk door. Eenmaal gestopt met werken besloot hij zijn opgebouwde ervaringen te gaan delen. Er kwam een website met de toepasselijke naam: “mijn tweede leven”. Lennard is op dit moment een van de belangrijkste Nederlandse adviseurs voor mensen die zich in Frankrijk willen vestigen en zijn website is misschien wel de mooiste Nederlandstalige encyclopedie over Frankrijk. www.ma-deuxieme-vie.com
1 maart 2013. Ik loopt door mijn Franse tuin en zie hoe voorzichtig enkele sneeuwklokjes hun frisse groen door de blubberige grond omhoog steken. Een heldhaftige krokus heeft al lef genoeg om kleur te bekennen en de azalea’s staan op het punt te gaan bloeien. Ik kijk om me heen en zie verschillende klusjes op me afkomen. De beelden moeten nodig worden schoongemaakt, er moet een muurtje langs de nieuwe veranda worden gebouwd. Maar het regent pijpenstelen en mijn zin is ineens weg.
Een paar uur later zit ik voor de TV. Uiteraard staat die op de Belgische zender. Ik ben digitaal verbonden met Gent. ik zie de markt waar de Omloop van het Nieuwsblad van start zal gaan. Massa’s idolate mensen met petjes en sjaals. Ze dragen spandoeken met de namen van hun favoriete “heiligen”. Deze belachelijke bedevaartgangers gaan volledig op in hun enthousiasme. Ze willen een bidon van de door hen aanbedene. Liever nog een handtekening. Ik zie hen wachten bij de deuren van de bus van de ploeg. Smachtend tot het moment waarop de deur open gaat en hun God naar buiten komt. Ze doen een wellustige poging hem even aan te raken. Een klopje op de schouder of een tik op de bil. Dat moet hem geluk brengen. Het valt hem op hoe verschillend er wordt gereageerd op de diverse coureurs. Op een groot TV scherm op de kop van de markt verschijnt het hoofd van ene Tom Boonen. Zijn stem schalt over de markt. De massa wordt uitzinnig. Ze zijn nu al vergeten dat hij enige jaren geleden een cocaïne zondaar was. Hij vertegenwoordigt de ultieme hoop van de toegestroomde massa. Ook een andere Belg brengt grote beroering te weeg. Seb van Marke is daar, twee jaar geleden nog winnaar. Anderen worden niet of nauwelijks herkend. Lars Boom, Nikki Terpstra, kleine kanshebbers. Een paar minuten voor de start wordt het stil. Er wordt een minuut stilte gehouden voor de overleden collega Kristof Goddaert en de kunstpaus Jan Hoet. De renners staan nu al te bibberen van de kou. De druilerige regen blijft neerplenzen. Bij de matadoren gieren de zenuwen door de keel. Het seizoen gaat beginnen en je hebt maar een paar kansen om hieraan glans aan te geven. De gezichten staan strak en er wordt nauwelijks gesproken. Een schot knalt en ze zijn vertrokken. Een enkeling slaat nog vlug een kruis. De koers is begonnen. Vijf uur later zit ik nog steeds voor de buis. Ik heb ontsnappingen gezien, ik heb hen zien vallen en met gescheurde kleding weer op de fiets zien stappen. Ik zie het restant van het peloton naar de meet ploeteren. Ze zien er uit als mijnwerkers die net een ramp hebben overleefd. Zwart, nat en bemodderd. Klappertandend en hun vak verwensend. Grote vloekende brokken ellende. Het is een Engelsman die heeft gewonnen. In een prachtige en adembenemende finale. Ian Stannard drukt zijn voorwiel een fractie eerder dan de Belg Greg van Avermaat over de eindstreep. Twee grote onbekenden.
Maar mijn hart raakt vervult met vreugde. Het grote moment is daar. De Omloop van het Nieuwsblad staat synoniem voor het begin van een nieuw seizoen. Wielrennen? Welnee, zo groot is mijn interesse niet. Ik ga opnieuw mijn tuin in en kijkt tevreden rond. Ik grijns. Met het fietsen is het voorjaar weer begonnen. Het is lente. Ik ga beelden poetsen en genieten van mijn tuin in het heerlijke Frankrijk.
Lees alle columns op onze Blog-pagina of ga direct naar de Frankrijk-Blog
Column door Lennard Maas
Voor Eduard Strang Verhuizingen | Den Bosch