Ursula is klein en tenger en leeft van de verkoop van kaas. In Ursifluh, een buurtschap bij ons in de buurt, woont zij met haar man en haar geiten. Geboren in het huis waar zij nu woont en getrouwd met ook een Von Ursifluh. Wanneer ik op een wandeling bij Ursi langs ga om een geitenkaasje te kopen, denk ik, hoe het toch zou zijn om Ursi von Ursifluh-von Ursifluh te heten en te wonen in Ursifluh? Nooit voorbij de grenzen van dit kanton, laat staan de grenzen van dit land te komen? Ik kan het haar niet vragen. Want Ursi heeft een dochter en deze was niet tevreden met het leven onder de geiten. Greti kreeg een baan bij een plaatselijke bank, maakte carrière en presenteerde zich als een modern meisje. Zij distantieerde zich van alles wat maar aan geiten zou kunnen herinneren. Maar dat niet alleen. Greti was, zoals men beweerde, niet tevreden met het plaatselijk huwelijkspotentieel. Zij nam na tien jaar ontslag bij de bank, ging de wijde wereld in, dat wil zeggen naar een ander kanton, om “iets geheel anders” te gaan doen. Zij nam afscheid met vurige beloften van terugkeer. Wij hebben haar nooit meer teruggezien. Wel kwam na een jaar of twee een teken van leven, en hoe, een geboortekaartje vanuit het verre kanton. Greti zocht en vond. Ursi zocht niet en heeft ook gevonden. Moeder en dochter. Zij begrijpen elkaar niet. Nog niet.
Januari 2013
Column mr Eva Hofkes | advies@huisinzwitserland.eu
Voor Eduard Strang Verhuizingen
